Podsumowanie：Jakie są powszechne metody rozdrabniania dla kruszarek:Metoda rozdrabniania: wykorzystanie dwóch pracujących powierzchni rozdrabniających do wywierania ciśnienia na materiał w celu jego rozdrobnienia. Charaktery

Jakie są powszechne metody rozdrabniania dla kruszarek:

Metoda rozdrabniania:wykorzystanie dwóch pracujących powierzchni rozdrabniających do wywierania ciśnienia na materiał w celu jego rozdrobnienia. Charakterystyka tej metody polega na stopniowym zwiększaniu siły i większym zakresie siły;

Metoda miksowania: Materiał jest łamany przez siłę ostrych zębów wciśniętych w materiał, a charakterystyczną cechą jest skupienie zakresu siły i występowanie lokalnego zerwania;
Metoda łamania:Podczas łamania materiału, materiał jest łamany i pęka z powodu skupionej siły zginania w przeciwnym kierunku. Metoda ta charakteryzuje się tym, że jest poddawana sile zginania oprócz siły zewnętrznej, a tym samym łatwo ulegałamaniu. Ruda jest łamana.
Metoda mielenia i strugania:Ruchome powierzchnie robocze działają na materiał, generując siłę ścinającą. Siła ta działa na powierzchnię rudy i nadaje się do mielenia drobnych materiałów.
Metoda uderzeniowa:Siła rozdrabniania jest natychmiastowo stosowana do materiału, dlatego też nazywana jest metodą łamania siłowego.
Następnie metodę rozdrabniania urządzeń rozdrabniających dzieli się na dwa typy: rozdrobnienie mechaniczne i rozdrobnienie niemechaniczne.
Rozdrobnienie mechaniczne dzieli się na: metodę rozdrabniania zewnętrznego, rozdrabnianie, rozdrabnianie uderzeniowe, rozdrabnianie zgniatowe, rozszczepianie i zginanie oraz rozdrabnianie.
Niszczenie niemechaniczne obejmuje: niszczenie wybuchowe, niszczenie hydrauliczne, niszczenie ultradźwiękowe (czyli wykorzystanie uderzeń ultradźwiękowych drgań wysokiej częstotliwości do rozbijania materiału), pękanie cieplne (czyli ogrzewanie materiału, zmiana otaczającego ciśnienia w celu rozbicia), rozbijanie falą elektromagnetyczną wysokiej częstotliwości (Wykorzystanie fal elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości lub nadczęstotliwości (powyżej 3000 MHz/s) do podgrzewania powierzchni materiału, powodując ogromne naprężenia w celu rozbicia), efekt hydroelektryczny (wykorzystanie cieczy jonowej do wytwarzania krótkich impulsów wysokiego napięcia dyskowego).